کشاورزی سنتی (معیشتی)

در کشاورزی سنتی، فعالیت کشاورزی از قبیل زراعت، باغداری و دامپروی یا پروش ماهی و … برای دهقان کار او و نوع زندگی او محسوب می‌شود و این مهمترین ویژگی این گروه و متامیز کننده از سایر افرادی که کشاورزی فقط شغل آنها و محل کسب درآمد آنها می‌باشد در صورتی که زندگی آنها می‌تواند در شهر یا در روستا باشد. در کشاورزی سنتی نیروی کار مهمترین عامل در افزایش تولید می‌باشد و این یکی از دلایل وجود خانوارهای پر جمعیت در مناطق کشاورزی بوده‌است..

کم بودن بهره‌وری

بهره‌وری نهاده‌ها در کشاورزی سنتی به نسبت کشاورزی صنعتی پایین می‌باشد.

کم بود سرمایه‌گذاری

کوچک بودن اراضی کشاورزی

یکی از محاسن کشاورزی سنتی نسبت به کشاورزی صنعتی این است که به عقیده محققین در این نوع از کشاورزی آسیب کمتری به محیط زیست و منابع طبیعی وارد می‌شود. علاوه بر این که در کشوری مانند ایران این گروه یک طبقه اجتماعی با آداب و سنن خاص خود را تشکیل می‌دهند که جامعه‌شناسی روستایی خود مصداقی در این بار می‌باشد.

کشاورزی سنتی در ایران

در ایران حدود ۲۵ تا ۳۰ در صد از مردم ایران دارای کشاورزی سنتی می‌باشند.